Gündelik hayatın yüklediği sorumluluklar ve hayat standardını yükseltmek üzere hep bir şeylere yetişerek yaşama zorunluluğu insanları özünden koparmakta ve hayat kalitesini düşürmektedir. Oysa otuzlu yaşlarına gelmiş herkes bilir ki parayla kitap alınır, bilgi alınmaz; cinsellik alınır, aşk alınmaz; saat alınır, zaman alınmaz; yağcı arkadaşlar bulunur, dost bulunmaz; herkesin gıpta ettiği bir eve sahip olunur ancak

Toplumun her kesiminde hem emeklilik yaşının düşürülmesi hem emekli maaşlarının yükseltilmesi hem de yoksullara verilen desteğin artırılması yönünde devletten gerçekleşmesi imkansız beklentiler var. İçinden geçmekte olduğumuz hiperenflasyon sürecinde, nüfusun yarısından fazlasını oluşturan düşük gelirliler, devletin ve belediyelerin verdiği sınırlı desteğe rağmen büyük sıkıntı içinde yaşamaktadırlar. İhtiyaç içindeki çaresiz insanlar için ne yapılabilir?   Bu sınırlı

Türkiye 1980 yıllarından sonra çok fazla Amerikan kültürünün etkisi altına girdi ve bir anlamda kültürel açıdan Amerikanlaştı. Yüzyıllar boyu üç kıtaya egemen olan Osmanlı İmparatorluk birikiminden, Cumhuriyet dönemi ile evrensel değerlerle bütünleşen ve azınlıklarla zenginleşen kültüründen koptu. Erdem biriktirmekten mal ve para biriktirmeye geçti. Geçmişte mahrumiyet bölgelerinde görev yapmak karanlığa ışık götürmek anlamına gelirken, bugün